Al eeuwenlang is Buxus een veelgebruikte plant in de tuinarchitectuur. De plant is bijzonder geliefd omdat men met weinig onderhoud mooie effecten kan creëren. Buxus staat bekend als een groenblijvende en traag groeiende plant die zich leent tot vorm snoei en gemakkelijk honderd jaar kan worden. In de Romeinse tuinen werden de buxusplanten meestal in fantasierijke vormen gesnoeid door de tuinman, de topiarus, en deze snoeivorm wordt vandaag nog steeds topiary genoemd.
Buxushagen groeien in veel gebieden over de hele wereld. In Europa komt de buxus oorspronkelijk in de streken met een redelijk zacht klimaat voor, bijvoorbeeld rond de Middellandse Zee. Hier kan de haag wel een hoogte van 6 meter bereiken. In ons klimaat zal de buxushaag niet meer dan 2 meter hoog worden. De sierstruik Buxus is inmiddels erg gewild en wordt veel vermeerderd. Je vindt hem nu heel veel in tuinen, parken en buitengoederen aangeplant. Daardoor is het verspreidingsgebied veel groter geworden.
De Buxus in een oudere flora ook wel palmboompje genoemd is misleidend. Buxus wordt vaak gebruikt om op palmzondag de palmtakken uit het evangelie te vervangen, maar heeft niks met palmbomen te maken. De wetenschappelijke naam is Buxus sempervirens. en het is een soort uit de Buxusfamilie. Buxus kennen we vooral als een struik die zich uitstekend leent voor sierhagen en allerlei vormen, waarin de struik geknipt kan worden. Je vindt deze soort dan ook vooral in tuinen, parken, en rond kastelen en buitengoederen.
In de natuur groeit de buxus op de schaduwzijde van bergen. Omdat Nederland een zeeklimaat heeft, kan de buxus hier wel op een zonnige plek staan, maar halfschaduw blijft wel ideaal. Zet de buxus op een open plek met het liefst een frisse wind, dan maken schimmels minder kans.
