Herkomst van de Prunus laurocerasus Otto Luyken
De Laurier Otto Luyken wordt in het Latijn Prunus laurocerasus Otto Luyken genoemd. De Westerse naam van deze Laurier is Laurierkers Otto Luyken en tegenwoordig steeds vaker Laurier Otto Luyken.
Otto Luyken, de naamgever van dit type Laurierhaag, was een Duitse kweker. Hij gaf van 1920 tot zijn dood in 1953 leiding aan de kwekerij Baumschule Hesse. In die tijd wilde hij een Lauriersoort kweken die klein blijft en dus ook in de tuin kan staan als de ruimte beperkt is. In het jaar dat hij overleed is de Laurierkers Otto Luyken officieel op de markt gekomen en sindsdien is het altijd een geliefde wintergroene haagplant gebleven.
De Laurier komt van oorsprong eigenlijk uit de landen die grenzen aan de Zwarte Zee, de Kaukasus, Iran en Turkije. De Laurier is een uitzonderlijk populaire haagplant met een lange geschiedenis in Europa. In de zestiende eeuw werden grote siertuinen steeds populairder en in de barok beleefden ze een absoluut hoogtepunt.
Door ontdekkingsreizen werden ook exotische voorwerpen, mensen, dieren en planten interessanter gevonden. Het is dus niet zo verwonderlijk dat dit de tijd was dat veel planten voor het eerst geïmporteerd werden in West-Europa. Zo zijn laurierstruiken onderdeel van onze cultuur geworden.
De Prunus laurocerasus komt uit de familie van de rozen, terwijl de laurus nobilis een laurierachtige is. Deze planten hebben dus ongeveer met hetzelfde te maken als de beukenhaag en de haagbeuk, die vanwege hun uiterlijk bijna dezelfde naam hebben, maar niet aan elkaar verwant zijn
De Laurier speelde ook een rol in de geneeskunde. De plant helpt namelijk tegen bepaalde kwalen van maag, baarmoeder en gewrichten en als geneesmiddel van tandpijn, bronchitis, infecties in luchtwegen en keelpijn. Het blad van de Prunus werd veel gebruikt voor aromatherapie.
Bovendien werden de bladeren veel gebruikt om knaagdieren als muizen te verjagen. In het blad van de Laurier zit namelijk blauwzuur, een middel dat tegenwoordig veel gebruikt wordt in pesticiden tegen insecten en knaagdieren en in ontsmettingsmiddelen.
