De Laurier Herbergii wordt in het Latijn Prunus laurocerasus Herbergii genoemd. De Westerse naam van deze Laurier is Laurierkers Herbergii en tegenwoordig steeds vaker Laurier Herbergii.
Van oorsprong komt de Laurier uit het gebied rondom de rivieren de Eufraat en de Tigris, in het Midden Oosten.
Vanuit zijn oorspronkelijke groeigebied heeft de Prunus zich verder ontwikkeld in onder andere het Middellandse Zeegebied, en in landen als Turkije en Griekenland. Grieken die op veroveringsreizen waren in de oorspronkelijke groeigebieden van de Prunus, namen de struik namelijk mee terug naar Griekenland. Zij gebruikten de bladeren van de Laurier als symbool van roem en overwinning. Door deze redenen worden bladeren van de Prunus al jarenlang gebruikt voor lauwerkransen. Tegenwoordig zijn er vele verschillende Lauriersoorten te vinden.
Vroeger speelde de Laurier ook een belangrijke rol in de geneeskunde, aangezien de plant zou helpen bij diverse kwalen als infecties in luchtwegen, tandpijn, bronchitis en keelpijn. Ook werd het blad van de Laurier gebruikt voor aromatherapie.
Doordat de bladeren van de Prunus veel blauwzuur bevatten, werden de bladeren gebruikt om muizen en andere knaagdieren te verjagen. Blauwzuur wordt tegenwoordig veel verwerkt in ontsmettingsmiddelen en in pesticiden tegen knaagdieren en insecten.
